Koning Arthur in Zuid Engeland

Toen mijn interesse voor Groot-Brittannië gewekt werd, en dat was al heel vroeg, kwam ik ook vaak de naam van Koning Arthur tegen in de boeken die ik las. En hij trok mijn aandacht. De Engelsen hebben hier een hele mooie uitdrukking voor, ‘he sparked my interest’. Wie was deze koning en waarom sprak hij bij zo veel mensen tot de verbeelding? In dit blog neem ik jullie mee naar een aantal bekende en minder bekende ‘Arthurian sites’ in Zuid Engeland die je als Arthur geïnteresseerde zou kunnen bezoeken.

De naam van koning Arthur aan een site koppelen betekent gegarandeerd meer toeristen en dus meer inkomen. Er zijn dus een hoop plekken in de UK die claimen een link te hebben met de beste man. Aangezien niemand met zekerheid kan zeggen of hij daadwerkelijk geleefd heeft en wie hij was, is het natuurlijk moeilijk om te zeggen dat deze claims wel of niet terecht zijn. Vooralsnog komen alle plekken die zogenaamd aan koning Arthur gekoppeld worden voort uit verhalen en niet uit betrouwbare historische bronnen. Daarom, en om het leuk te houden, kijken we naar deze plekken vanuit het romantische perspectief en laten we ons leiden door verhalen en gedichten.

Wie was Koning Arthur?
Die vraag is genoeg voor een boek op zich. En geloof me, er zijn ook boeken over vol geschreven. Dus nu even kort uitleggen wie hij was is nogal wat. Vooral voor mij 😊
Arthur is een figuur uit hele vroege literatuur. We komen hem voor het eerst tegen in een 7^e eeuws Welsh gedicht, Y Gododdin. In de vroege literatuur is hij meestal geen koning, maar stijdheer (lat. dux bellorum). Pas later wordt hij genoemd als koning. Hij komt in verschillende oude verhalen en gedichten voor als iemand die de strijd leidde tegen de Angelsaksen die het land binnen vielen. Hij vocht een aantal veldslagen tegen de Angelsaksen, zegevierde bij Mons Badonicus, de Slag om Badon, en sneuvelde bij de slag om Camlann. Dit alles zou plaats hebben gevonden in de 6^e eeuw AD. Volgens het latere, meer romantische verhaal, was Arthur de zoon van koning Uther Pendragon. Uther was verliefd geworden op Ygraine, vrouw van hertog Gorlois van Cornwall. Met hulp van de tovenaar Merlijn veranderde Uther voor 1 nacht in Gorlois, terwijl de echte hertog weg was om een aanval van Uther’s mannen neer te slaan. In die nacht sliep Uther met Ygraine en werd Arthur verwekt. Dit alles vond plaats op het kasteel van Gorlois, Tintagel. De volgende ochtend was de echte Gorlois dood, gesneuveld in de strijd, en kon Uther trouwen met Ygraine. Arthur werd geboren, maar werd direct na zijn geboorte ondergebracht bij een pleeggezin om daar op te groeien. Niet wetende wie hij werkelijk was trok Arthur toen hij volwassen was naar het hof waar net koning Uther overleden was. Er was onduidelijkheid over wie de ware troonopvolger was, aangezien Uther behalve Arthur geen zoons had en van Arthur’s bestaan niemand behalve Merlijn wist. Maar gelukkig was de tovenaar zo slim om een test te maken waarmee de schare aan troonpretendenten kon laten zien wie de werkelijke koning zou moeten worden. Het beroemde zwaard in de steen. Het magische zwaard Excalibur zat vast in een grote steen en alleen de ware koning van Engeland zou het zwaard er uit kunnen trekken. Velen probeerden, allen faalden. Tot Arthur ten tonele verscheen en het zwaard uit de steen trok. Hij was de nieuwe koning van de Britten. Rust kreeg de nieuwe koning niet, want de Angelsaksen vielen het land binnen en hij moest zijn legers aanvoeren en de nieuwkomers hun plek wijzen en laten zien wie de baas was. Dit lukte aardig en volgens de verhalen volgde een lange tijd van rust en vrede. Arthur trouwde met Guinevere en bestuurde vanuit zijn kasteel Camelot met zijn Ridders van de Rond Tafel het land. Helaas kon Guinevere geen kinderen krijgen en werd ze verliefd op Arthur’s beste ridder en vriend Lancelot. Arthur’s enige zoon verwekte hij bij Morgaine, zijn halfzus. Deze zoon, Mordred, zou zijn ondergang worden en bij de laatste slag, de slag bij Camlann, verwondden ze elkaar dusdanig dat ze beiden stierven. Maar Arthur stierf niet werkelijk. Hij werd naar het mythische eiland Avalon gebracht, geheeld door de priesteressen daar (onder meer Morgaine, Morgan le Fay), om daar te slapen tot het land in nood verkeerde en hem nodig zou hebben. Van dit verhaal zijn er, mede dankzij Hollywood, tig versies en varianten.

Er zijn veel mensen bezig geweest met onderzoek naar Koning Arthur en de historische correctheid van de verhalen. 1 Ding is zeker, het romantische verhaal wat ik hier nu net kort vertelde heeft geen historische grondslag. Het zijn de romantische vertalingen van oudere legendes en verhalen. Maar er is wel degelijk gezocht naar een historisch figuur die de bron kan zijn voor deze verhalen. Er zijn een paar kandidaten waaronder een Romeinse veldheer Artorius (Lucius Artorius Castus) en Riothamus, een Bretonse koning waarover we ook bar weinig weten en ook niet zeker weten of hij werkelijk bestaan heeft. Dan is er nog Ambrosius Aurelianus, een veldheer die volgens de De Exidio Britanniae van Gildas de Britten leidde in verschillende veldslagen tegen de Angelsaksen. Hij wordt ook gekoppeld aan Merlijn en het verhaal met de twee draken onder het kasteel. Het is volgens sommige historici dan ook Ambrosius die de inspiratie was voor de verhalen over Koning Arthur.
Belangrijke thema’s die in de verhalen van Arthur naar voren komen zijn trouw en ridderlijkheid, maar ook de strijd tussen het oude heidense Brittannië vol mystiek en legendes en de opkomst van het ‘nieuwe’ geloof, het Christendom.

Arthurian sites
Maar dan nu de plekken die je als Arthur liefhebber moet bezoeken in Zuid Engeland.

Tintagel
Natuurlijk staat dit kasteel, de plek waar Arthur geboren is en de plek waar Uther Gorlois bedroog, op nummer 1 als het gaat om ‘Arturian sites’. Een bezoek aan Tintagel staat garant voor een dag vol geschiedenis, mystiek en indrukwekkende vergezichten. Het kasteel is een belangrijke toeristische trekpleister in Cornwall. Dit komt niet alleen door het de connectie met de Arthur legendes, maar ook door de prachtige dramatische setting. Het kasteel ligt op een klein schiereiland bij het plaatsje Tintagel op woest ogende kliffen in het uiterste westen van Cornwall. Zodra je het kasteel ziet, of de ruïne die er nu nog van over is, begrijp je dat dit kasteel door zijn ligging een hele goed te verdedigen plek is die je niet zo maar even inneemt. De ruïnes die je nu ziet zijn niet uit de tijd van Koning Arthur. Deze zijn de overblijfselen van een kasteel dat in de dertiende eeuw gebouwd is door de graaf van Cornwall, Richard I. Er zijn echter voldoende archeologische bewijzen gevonden van een vroegere bewoning en aangenomen wordt dat er in de Romeinse tijd en de daaropvolgende periode, dus de tijd waarin de verhalen over Arthur plaatsvinden, ook een kasteel of vesting met nederzettingen is geweest. Hoogstwaarschijnlijk was het de plek waar de koning van Dumnonia een zetel had. Dumnonia was het koninkrijk dat na de val van het Romeinse Rijk het uiterste zuidwesten van Engeland (huidig Cornwall, Devon en deel van Somerset) bestreek. Het is genoemd naar de Keltische Dumnonii stam. Volgens Geoffrey of Monmouth, schrijver van de (niet echt betrouwbare bron) History of the Kings of Britain, was Arthur ook lid van het koningshuis van Dumnonia. Het was ook Monmouth die als eerste schreef dat Tintagel de geboorteplaats van Koning Arthur zou zijn geweest. Archeologische vondsten tonen aan dat Tintagel al sinds de Romeinse tijd een plek was waar handel gedreven werd met onder meer het Middellandse Zee gebied. Graaf Richard had een zeker gevoel voor drama, want de reden dat hij het huidige kasteel op deze plek bouwde was de link die Monmouth had gelegd met het Arthur verhaal en met de oude koningszetel aldaar. Hij liet het in een oude stijl bouwen zodat het authentieker leek als zijnde uit de Arthur periode.

In de Victoriaanse tijd begon Tintagel Castle een ware toeristische attractie te worden. Victorianen hielden van romantiek en heldhaftige figuren uit het donkere verleden van Groot-Brittannië. En wie was een betere held dan Koning Arthur? Het plaatsje bij het kasteel, nu bekend als Tintagel, heette toen Trevena. Tintagel was de naam voor het schiereiland. Iedereen die Tintagel Castle ooit heeft bezocht weet dat het niet een kasteel is waar je makkelijk even naartoe huppelt. De toegang is moeilijk en gaat over kleine stijle trappen uitgehouden in de rotsen. Toen het toerisme groeide werd ook de toegang steeds makkelijker en toegankelijker te maken. Dit jaar is een voetbrug die het kasteel verbindt met het vasteland geopend.

Het kasteel staat hoog op de rotsen, maar beneden, bij de zee, ligt een grot. Deze grot is bekend als Merlin’s Cave, de grot van Merlijn. Bij laagwater is deze grot te bezoeken. Let wel goed op het getij, want je wilt hier echt niet verrast worden door inkomend tij. Bij het bezoekerscentrum van het kasteel kun je navragen wanneer het laagwater is en hoe laat het getij weer opkomt. Zij kunnen je precies vertellen wat een veilige tijd is om naar het strand en naar de grot te gaan. In 2016 is in een rots bij de grot door een kunstenaar het gezicht van Merlijn uitgehouwen. Dit alles om de connectie tussen deze plek en de Arthur legende te benadrukken. Ook is recent bovenop de klif een gestileerd standbeeld van Arthur geplaatst. Tintagel is één van de best bezochte historische plekken in Engeland en wordt beheerd door English Heritage. Als je het kasteel een bezoek wilt brengen kijk dan even op hun website voor de details, prijzen en openingstijden.

Glastonbury
Wie koning Arthur zegt, zegt Avalon. Volgens de legende werd Arthur na de slag bij Camlann naar het mythische eiland Avalon gebracht. Hier zou hij zijn verzorgd en slapen tot het land hem nodig heeft. Avalon was een eiland uit de Keltische mythologie dat verborgen was in magische mist en alleen bereikt kon worden door een handjevol mensen die wisten hoe je deze sluier kon laten zakken.

Avalon zou volgens Geoffrey van Monmouth het eiland van appels zijn. Etymologisch klopt dat, aangezien aval het oude Cornische woord voor appel is, net als het Welsh afal. Een andere theorie is dat het vernoemd is naar een oude Keltische god, Afallach. Op dit eiland was een heiligdom geweid aan de moedergodin dat beheerd werd door priesteressen. Een van die priesteressen was Morgaine ofwel Morgan le Fey, halfzus van Arthur. Waar Avalon ligt en of het echt bestaat weet niemand, maar Glastonbury werpt zich op als mogelijke plek.

Bij een magisch eiland denk je niet gelijk aan een dorp dat in het binnenland van Somerset ligt, maar het gebied rondom Glastonbury was vroeger geen land, maar een moerasgebied dat eigenlijk permanent onder water lag. Glastonbury moet in die tijd een eiland zijn geweest temidden van een ontoegankelijk moeras en was alleen bereikbaar per boot. Er zijn archeologische bewijzen gevonden voor bewoning in de periode dat dit een moerasgebied was. Mensen woonden in paalwoningen boven het water aan de rand van het meer en dreven actief handel met andere delen van het land en met het buitenland. Verschillende plekken in het moeras waren verbonden met elkaar door waterwegen, maar ook door houten wegen boven het water. Een andere naam voor Glastonbury is Ynis-witrin, het eiland van glas. De naam Glastonbury zelf is van Angelsaksische oorsprong, Glaestingaburg.

Naast het huidige dorp ligt Glastonbury Tor, de opvallende heuvel met daarop een toren. Deze heuvel ziet er uit alsof iemand heel netjes met Lego laagje voor laagje een berg heeft op willen bouwen. De heuvel is natuurlijk, het is geen door mensen opgebouwde heuvel. Het is vooralsnog een raadsel hoe de terrassen op de heuvel zijn gevormd. Of dit een natuurlijke oorzaak heeft of dat men dit heeft gedaan om de heuvel bruikbaar te maken voor landbouw? Of toch het labyrint dat mensen menen te herkennen in de paden die omhoog lopen naar de top. De toren bovenop de heuvel is het enige overblijfsel van de St Michael’s Church die hier ooit stond. De grote Glastonbury Tor heeft twee kleinere begeleiders. Wearyall Hill en Chalice Hill.

In Glastonbury vind je hetzelfde thema terug als in de Arthur verhalen, de oude religie en het nieuwe Christendom. Glastonbury is een bijzondere plek voor Christenen. Gezegd wordt dat Jezus zelf Glastonbury heeft bezocht met zijn oom Jozef van Arimathea. Jozef zou zijn staf in de grond hebben geplaatst op Wearyall Hill en hieruit zou de beroemde ‘Glastonbury Thorn’ zijn gegroeid. Lees hierover meer in mijn blog over de ‘Glastonbury Thorn’. Hier ligt ook de wortel van de link die Glastonbury heeft met de Heilige Graal, een thema uit de latere Arthur verhalen. Een wandeling naar de top van Wearyall Hill is zeker iets wat op je lijstje zou moeten staan als je Glastonbury bezoekt. Verwacht alleen geen mooie meidoorn bovenop de heuvel. Vandalen hebben deze helaas vernield.
Een groot deel van Glastonbury wordt ook in beslag genomen door de ruïnes van de abdij die hier ooit gestaan heeft. Aan wat nu nog over is van Glastonbury Abbey kunnen we zien dat dit ooit een majestueuze plek geweest moet zijn. Een abdij die niet onderdoet voor veel van de nu bekende abdijen in binnen en buitenland. Helaas heeft de Dissolution hier grondig huisgehouden en de abdij grotendeels verwoest. Tijd, weer en mensen op zoek naar bouwmaterialen en relikwieën deden de rest (oh ja… wees alsjeblieft netjes en haal geen stukje van de kerk af om mee te nemen naar huis). Maar ondanks dat alles is het nog steeds een plek die tot de verbeelding spreekt. Een plek van rust, tijdloosheid en sereniteit. In 1191 vonden de monniken van Glastonbury Abbey een graf met daarin twee mensen. Ze claimden dat dit Koning Arthur en Guinevere waren. Dit zorgde voor veel publiciteit, ook in die tijd ja, en voor een hoop extra bezoek en dus inkomen. De lichamen zijn tijdens de reformatie verdwenen, maar op de plek van het vermeende graf staat nog steeds een bord dat aangeeft dat daar de lichamen van Koning Arthur en zijn vrouw zijn gevonden. Historici gaan er van uit dat het een verzinsel was van de monniken om extra inkomen te genereren na de brand die kort daarvoor een deel van de abdij in de as had gelegd. Maar toch… het is een mooi verhaal.

Behalve de abdij is het voor iedere bezoeken een must om de Tor te beklimmen en van het uitzicht te genieten. Op helderen dagen kijk je tot aan het Bristol Channel. De Mendip Hills zijn vanaf de top ook goed te zien. De toch naar de top is niet moeilijk of zwaar, maar neem wel de tijd om het op een rustige manier te doen en te kunnen genieten van wat je ziet. Loop je vanuit het dorp naar de Tor (wat wel aan te raden is omdat bij de Tor niet echt gelegenheid is om je auto te parkeren) kom je langs de vele appelbomen die om de Tor staan met in een deel van de bomen mooie Mistletoe bollen. Ook is een bezoek aan de White Spring en Chalice Well met haar heilige rode bron. een must. Twee bijzondere plekken die je even het idee geven dat je weg bent van alle hectiek van de moderne wereld. Daarnaast is er natuurlijk het dorp zelf. Als je je een weg hebt gebaand door alle toeristische drukte, alle new age winkeltjes en boekenwinkeltjes hebt bezocht, dan kun je uitpuffen in de bijzondere atmosfeer van de George Hotel and Pilgrim’s Inn. Een hapje en een drankje in de sfeer van de late middeleeuwen. Als je wat meer tijd hebt, breng dar vooral ook een bezoek aan St Margaret’s Chapel en aan de Goddess Temple. Glastonbury is vaak druk, toeristisch, maar buiten het hoogseizoen kan het er magisch mooi en rustig zijn. Als je komt voor de rust, ga dan niet de laatste week van juni, want dat is de week van het beroemde Glastonbury Festival. Alhoewel dit niet direct bij Glastonbury zelf gehouden wordt, maar een aantal kilometers verderop, is er in die week meestal geen hotel of B&B meer te vinden in de weide omgeving en is het er stervensdruk.

Slaughterbridge
Is het geen poëtische naam voor een mooi klein dorp in Cornwall? Klinkt behoorlijk dramatisch, Slaughterbridge. Het dorp (groot woord voor een paar huizen bij elkaar) ligt aan de rivier de Camel. Volgens verhalen zou Slaughterbridge zijn naam ontlenen aan twee belangrijke verldslagen die hier zouden hebben plaats gevonden. Eentje daarvan zou de Slag bij Camlann zijn geweest, waarbij Koning Arthur dodelijk gewond raakte voor hij naar Avalon werd gebracht. Maar goed, slaughter is ook een Oud Engels woord (slohtre) en betekent moeras. Dat is geen onlogische naam voor een dorp dat laag aan een rivier ligt. Iets buiten het dorp ligt naast de rivier een grote steen. Deze wordt ook wel King Arthur’s Stone genoemd. Het is een langwerpige, rechthoekige steen met ogham inscripties. Als je wilt weten wat het ogham alfabet precies is, kijk dan even hier. In de steen staat vrij vertaald ‘Hier ligt de zoon van Macarus’. De steen is gedateerd als zesde eeuws en zou zijn om een Keltische ‘war chief’, leger aanvoerder, te herdenken. De steen heeft dus weinig met Arthur te maken, maar werd in de 17^e eeuw zo beschreven. Over de naam op de steen is de nodige discussie geweest. Er zijn namelijk historici die menen dat er niet Macari of Macarus staat, maar Mag Uri of Magni Arturi (de grote Arthur). Geoffrey of Monmouth beschrijft Slaughterbridge als de plek waar de Slag bij Camlann zou hebben plaatsgevonden. Het nabijgelegen dorp Camelford zou de plek zijn waar het fameuze hof van Arthur, Camelot, zou hebben gelegen. Andere kandidaten voor Camelot zijn onder meer Cadbury Hill, Winchester, Colchester (Camulodunum), Caerleon, Slack en nog een aantal minder bekende plekken. Bij Arthur’s Stone is een bezoekerscentrum, The Arthurian Centre. De steen ligt in wat vroeger de tuin was van Charlotte Boscawen, Lady Falmouth. De tuin wordt stukje bij beetje in oude glorie hersteld en is deels ook te bezoeken.

Bodmin Moor en Dartmoor
Moor of moorland is het Engelse woord voor een hoger gelegen gebied met heide, grassen, stuikgewas (in de UK voornamelijk gaspeldoorn en brem) en moerassige stukken. Het zijn vaak gebieden die heel dun bevolkt zijn, waar de wind en de weersomstandigheden vrij spel hebben en de mens in het verleden liever wegbleef. Ideale plekken voor legendes en spookverhalen dus. En die zijn er te over als het gaat om Bodmin Moor en Dartmoor. Deze twee stukken Moorland liggen vlak bij elkaar in Devon en Cornwall. Dartmoor is een National Park. Het zijn hoger gelegen gebieden met heuvels van graniet die op de toppen vaak zijn geërodeerd tot bijzondere rotsformaties, de zogenaamde Tors. Het lijkt alsof een reus door het landschap heeft gelopen en op iedere heuveltop een stapel platte rotsblokken op elkaar heeft gestapeld. Dit zijn allemaal natuurlijke formaties. In het gebied lopen paarden, schapen en kleinere dieren vrij rond. Als je met de auto door Dartmoor en Bodmin Moor rijdt is het daarom oppassen voor dieren op de weg.

In de prehistorie werden deze gebieden bewoond door mensen. Er groeiden toen bomen. In zowel Dartmoor als Bodmin Moor zijn vuurstenen werktuigen gevonden. Later ging men de bossen kappen en maakte men er nederzettingen, waarvan ook archeologische bewijzen zijn teruggevonden. Bodmin Moor is een populair gebied voor legenden en verhalen die grote bekendheid hebben gekregen. Denk bijvoorbeeld aan Jamaica Inn. Als je in het donker rondloopt in Bodmin Moor geloof je direct al deze verhalen en legendes. Dozmary Pool in Bodmin Moor is een klein meer. Dit zou het meer zijn waar The Lady of the Lake woont, een vrouwfiguur in een meer die Koning Arthur het zwaard Excalibur heeft gegeven. Na Arthur’s dood zou Sir Bedivere het zwaard weer terug hebben gegooid in het meer. Toen hij het zwaard terug gooide kwam er een hand van een vrouw uit het water om het zwaard op te vangen en mee te nemen naar de bodem van het meer, alhoewel er ook verhalen zijn die beweren dat Dozmary Pool geen bodem heeft. Andere plekken waar het mysterieuze meer van zou hebben kunnen gelegen zijn onder meer Llyn Llydaw, Llyn Ogwen en Llyn Glaslyn op de flank van Mount Snowdon in Wales en Meare Pool bij Glastonbury (tegenwoordig verdwenen door drainage).

Dartmoor is een Nationaal Park in Devon. Ook hier is al in de steentijd bewoning geweest, getuigen daarvan zijn een schat aan archeologische vondsten, grafheuvels, staande stenen en steencirkels. Ook als je niet in Koning Arthur geïnteresseerd bent is Dartmoor een bezoek waard. De ruige natuur, de Tors, het landschap, de sfeer… alles in anders dan het land er om heen. The Hound of the Baskervilles wordt ineens iets waar je echt in zou gaan geloven in deze entourage. Maar we hadden het over Koning Arthur. Op Dartmoor had Arthur een ontmoeting met de duivel. Hij daagde de duivel uit om een wedstijd discus gooien te houden. De verliezer moest het land verlaten. Beide gooiden gigantische discussen over het land, die nu als tors op de toppen van de heuvels van Dartmoor liggen. Natuurlijk won Arthur en werd de duivel verzocht het land te verlaten. Koning Arthur leeft voort in Dartmoor. Hier gelooft men dat de legendarische koning niet stierf, maar veranderde in een vogel, een Alpenkraai, en dat het doden van deze vogel ongeluk zou brengen.

Winchester
Het stadje Winchester in Hampshire is een kandidaat voor de plek waar Camelot ooit zou hebben gestaan. Ook Winchester is, net als zo veel plekken met een Arthur connectie, een plek die al lang bewoond is. Er is onder meer een heuvelfort uit de ijzertijd ontdekt, was een belangrijke plek voor de Belgae en in de Romeinse tijd was het een welvarende stad. De Angelsaksen bouwden er een paleis en een kerk en Winchester werd een bisdom. Winchester heeft daarom een opvallend grote en mooie kathedraal die een bezoek meer dan waard is. Een aantal Angelsaksische en Engelse koningen koningen zijn hier gekroond of getrouwd en het is een tijdlang een pelgrimsoord geweest. Koning Alfred de Gote is hier begraven geweest, maar zijn resten zijn tot op de dag van vandaag niet gevonden, mede doordat zijn lichaam een aantal keren is opgegraven, verplaatst en de Dissolution ook hier zijn sporen heeft nagelaten. Er wordt wel regelmatig onderzoek gedaan naar menselijke resten die in oude graven gevonden worden en er zijn botten gevonden die qua datering goed zitten, maar het is onmogelijk vast te stellen of het hier om botten van Alfred gaat. Tegenwoordig bezoeken veel mensen de kathedraal om het graf van schrijfster Jane Austen te bezoeken, die in 1817 in Winchester stierf. Andere bekende namen die hier begraven liggen zijn onder meer Henry of Blois, abbot van Glastonbury en broer van Koning Stephen, Koning Cnut (Canute), en William Rufus, zoon en opvolger van Willem de Veroveraar.

Maar de koning Arthur link van Winchester ligt niet bij de kathedraal, maar bij het kasteel. Winchester Castle is in 1067 gebouwd in opdracht van Willem de Veroveraar en is daarmee één van de oudste Normandische kastelen van het land. Delen van de eerste kasteel zijn nog steeds te zien. De Great Hall is in de dertiende eeuw bijgebouwd door Koning Henry III. Deze hal is tegenwoordig een belangrijke toeristische trekpleister omdat aan de wand de ronde tafel van Koning Arthur hangt. Volgens de latere Arthur verhalen had hij in Camelot een ronde tafel waaraan hij met zijn ridders zat om te vergaderen en het land te besturen. De tafel was rond om aan te geven dat iedereen gelijk was en dezelfde positie had. Niemand kon aan het ‘hoofd’ van de tafel zitten omdat een ronde tafel geen hoofd heeft. De ronde tafel in de Great Hall is natuurlijk een replica. Wel een oude, dendrochronologisch onderzoek van het hout heeft de tafel gedateerd als dertiende eeuws. De beschildering die er nu op te zien is, is aangebracht in opdracht van Koning Henry XIII. De afbeelding van Koning Arthur die er op staat zou Koning Henry XIII zelf zijn. De tafel is in vakken verdeeld en bij ieder vak staat de naam van een ridder van koning Arthur. In het midden staat de rood-witte Tudor Rose van het huis van Tudor waar Henry bij hoorde.

Als je geïnteresseerd bent in geschiedenis, dan is het City Museum ook een bezoek waard. Ik was aangenaam verrast door de tentoonstelling daar dat de geschiedenis van de stad met een aantal interessante objecten laat zien.

Zo zijn er een heel aantal plekken in de UK die allemaal claimen een connectie te hebben met koning Arthur. Voor de Arthur liefhebber is het genieten in Zuid Engeland. En als je hier uitgekeken bent is Wales ook zeker een goede plek om verder te zoeken naar Koning Arthur. En ook Schotland maakt aanspraak op deze koning. Genoeg te zien dus.